Voer eens vaker een ‘echt’ gesprek

Een paar weken geleden heb ik een blog geschreven over omgaan met weerstand en het echte gesprek. Naar aanleiding van deze blog kreeg ik vragen als: ‘Wat is nou het echte gesprek’ en ‘Hoe doe je dat, oordeelvrij kijken naar de ander?’ Hele terechte vragen, omdat we communicatie en een gesprek met de ander vaak zo voor vanzelfsprekend aannemen. 

Als we het hebben over het echte gesprek dan bedoel ik daarmee een gesprek dat verder gaat dan even een koetjes en kalfjes gesprekje, of een overleg over het werk. Dan heb ik het over een gesprek over de persoon, over de diepere laag, over echte interesse in elkaar! En dat is in deze haastige tijd, waarin we zo snel afgeleid zijn heel erg lastig! 

Het is zo makkelijk om alleen die dingen te horen die jouw eigen beeld bevestigen.

Het echte gesprek betekent aandacht voor elkaar. Dat begint al met tijdens het gesprek ‘in het moment zijn.’ Wanneer je tijdens het gesprek van alles aan je hoofd hebt, aan andere dingen denkt, dan ben je niet bij de ander, maar in je hoofd (of in de wolken) en krijg je daardoor niet alles mee wat de ander allemaal zegt. Door echt met je aandacht bij de ander te zijn, kan je horen, zien en voelen wat de ander zegt en bedoelt. Alleen als jij echt aanwezig bent geeft dat de ander het gevoel van aandacht en veiligheid om zijn verhaal te doen. 

Het echte gesprek gaat ook over luisteren naar wat de ander bedoelt in plaats van wat de ander letterlijk zegt. Het is heel erg lastig om je echte gevoel onder woorden te brengen. Emoties zijn niet heel concreet, zijn niet feitelijk, en het is daardoor vaak moeilijk om er woorden aan te geven. Wanneer je luistert naar wat iemand bedoelt, wat iemand probeert te zeggen, de ander de ruimte geeft om de woorden te zoeken dan komt er veel meer los bij de ander. Door bij de ander te zijn, door hem of haar echt te horen, kan de ander zich ook makkelijker uiten. 

Het echte gesprek gaat ook over het goed doorvragen naar wat de ander bedoelt. Het is zo makkelijk om alleen die dingen te horen die jouw eigen beeld bevestigen. En het is lastig om te horen wat de ander zegt om zo zijn beeld te kunnen begrijpen. Probeer dus goed door te vragen naar het beeld, het gevoel van de ander. En probeer dat te begrijpen, voor je je eigen beeld en je eigen gevoel hiermee vermengt. Want dat vertroebelt het beeld en maakt dat je elkaar minder zult begrijpen. Een misverstand is zo geboren. 

Door echt met je aandacht bij de ander te zijn, kan je horen, zien en voelen wat de ander zegt en bedoelt.

En de laatste tip die ik hier wil noemen is: luister oordeelvrij! En dat is lastig genoeg. Wij hebben zo veel aannames over de ander die ons beeld vertroebelen. Door acties uit het verleden, door iets dat eerder gezegd is, door een beeld dat je van iemand hebt of door verhalen die je van anderen over je gesprekspartner hebt gehoord. Het is de enorme uitdaging om je eigen aannames achterwege te laten. Om als gelijkwaardige gesprekspartner het gesprek aan te gaan en echt te horen wat de ander je wil vertellen. 

Als je in staat bent om al de bovenstaande punten toe te passen dan zal je merken dat je hele mooie gesprekken kunt hebben met mensen/collega’s waar je het eigenlijk niet van zou verwachten. Dat je mensen beter leert kennen, dat mensen meer met je willen delen, dat er mooie echte gesprekken ontstaan. En dat daarmee de wereld weer een beetje mooier wordt, of dat het werkplezier weer een beetje hoger wordt. 

Probeer het maar eens!!