Iedere manager, werkgever, CEO, ondernemer kijkt wel eens in de spiegel. Meestal om te zien of het haar goed zit of dat de kleding nog netjes zit. Maar hoe vaak kijk jij figuurlijk in de spiegel? Hoe vaak ben jij bezig met de vraag, hoe doe ik het eigenlijk?  En wat vinden anderen daarvan? Ik krijg regelmatig de vraag om een team te trainen omdat het team niet optimaal zou functioneren volgens de manager. Tijdens de inventarisatie is een van de vragen die ik vaak stel ‘Wat heb je er zelf al aan gedaan?’ en ‘Wat is de reden dat het jou niet is gelukt?’.

Veel ondernemers zijn heel druk, er ligt veel op het bordje. Want uiteindelijk ben jij als ondernemer overal voor verantwoordelijk. Daarbij willen de meeste ondernemers zich graag overal mee bemoeien en/ of alles monitoren. Het gevolg daarvan is dat er al gauw 60 uur gewerkt wordt, zo niet nog meer. Maar is meer dan 60 uren werken wel nodig?

Soms spreek ik ondernemers die klagen over een van hun medewerkers. Hij of zij werkt niet snel genoeg, denkt niet mee, doet niet wat hij moet doen, komt zijn afspraken niet na… noem maar op, allemaal verschillende redenen waarom iemand minder goed functioneert. Ze hebben echter allemaal 1 ding gemeen, de onmacht van de werkgever/ondernemer. Wat doe je met een medewerker die niet lekker uit de verf komt?

Soms spreek ik ondernemers die klagen over een van hun medewerkers. Hij of zij werkt niet snel genoeg, denkt niet mee, doet niet wat hij moet doen, komt zijn afspraken niet na… noem maar op, allemaal verschillende redenen waarom iemand minder goed functioneert. Ze hebben echter allemaal 1 ding gemeen, de onmacht van de werkgever/ondernemer. Wat doe je met een medewerker die niet lekker uit de verf komt?

De afgelopen dagen zag ik in de krant 2 stukken voorbij komen over een schrikbewind bij museum de Fundatie en bij Talpa. Twee voorbeelden van een directeur die een succes maken van een bedrijf, maar wel ten koste van de medewerkers. De Fundatie is onder de directeur enorm gegroeid en ook John de Mol heeft diverse successen behaald met onder andere The Voice.

Voor de Coronacrisis was ik op vakantie in Frankrijk. Terwijl ik in de rij stond bij de kassa van de supermarkt trok een wat oudere dame een chequeboekje uit haar tas en begon een cheque uit te schrijven. Iets wat we in Nederland al sinds 2002 niet meer kennen. Op het moment dat je die ‘oude’ technieken ziet dan realiseer je je weer dat de wereld continu in beweging is.